PSE-EE PSOE Socialistas Vascos

Egunon guztioi. Eta mila esker gosari informatibo honetara ni gonbidatzeagatik.

Ohorea da gaur hemen izatea, Iñaki Arriola laguna, alderdikidea, sailburua eta Alderdi Sozialistako presidentea aurkezteko.

Luze hitz egin dezakegu Arriolaren ibilbide politikoari buruz. Baita esaldi xume batean laburbildu ere: euskal gizartearekiko ardura. Herritarren aldeko konpromisoa, izan dituen kargu eta erantzukizun desberdinetan.

Ohorea da gaur gosari informatibo honetan izatea Iñaki Arriolarekin. Iñaki konprometituta dago ideia sozialistekin, baina batez ere, bere garai eta gizartearekin. Oso argi dauka zerbitzu publikoa egin nahi duela. Gizon zintzoa eta zuzena da, eta usna politiko handia du kalean lan egiteko, herritarrak entzunez. Eta umore handia du. Nik asko baloratzen dut hori, adimen handiaren sintoma delako.

Esaten ari nintzen niretzat plazer handia dela ekitaldi honetan parte hartzea Etxebizitza, Lurralde Plangintza eta Ingurumen sailburuarekin eta gure alderdiaren presidentearekin.

Eta bere bi ardurarik handienak errepikatuko ditut Iñaki Arriolaren isla direlako: animalia politiko bat esaeraren adierarik nobleenean. Zerbitzari publikoa, sozialista sakona. Bere herriarekin konprometituta dagoen gizona, bere lurrarekin, justizia sozialaren ikuspegitik; elkartasuna, berdintasuna eta askatasuna gordez. Euskadi Alderdi Sozialista-Euskadiko Ezkerra mugitzen duten printzipioak.

Gertukoenari, kaleko beharrari eta Eibarreko auzo bakoitzari arreta emateko bizitza. Hogeita bost urte bere uste osoen alde eginez, alkatea hamabost urtez. Eta hauteskundeetan hautagai zen bakoitzean, boto gehiago lortzen zituen, konfiantza gehiago ere bai. Horrela eraldatu zuen herri hori, eta horrela frogatu zuen sozialismoa erabilgarria dela jendearen bizitza aldatu eta hobetzeko.

Eta ondare hori utzi nahi izan du. Esperientziadun sozialisten inguruan egon zen, lekukoa hartzeko prest dauden gazteria horri atea irekitzeko. Miguel de los Toyosek edo Eneko Anduezak badakite zertaz ari naizen. Iñakik eman zizkien politikaren munduan aritzeko jarraibideak, eta herria nahiz alderdia zuzentze aldera, beste batzuen babesa lortzeko idealak indartu zituen. Gure bezain herrialde anitzean egiteko.

Baina zerbitzari publikoa izateko haren nahiak bidea dauka egiteko. Horregatik ez zuen zalantzarik egin Patxi López lehendakariak Euskadiko lehen gobernu sozialistan eskatu ziona egiteko: gizarte eskubidek eta euskal herritarren lurraldearen kohesio soziala handitzea, ordura arte inork hainbesteko ausardiaz landu ez zituen arloetan, hala nola garraioen eta etxebizitzaren arloetan.

Gehiengo batek abiadura handiko trenbidea egiteko eskatzen duen une honetan, gogora ekarri behar da Arriola sailburuak hartu zuela beste sozialista batek sortu zuen proiektuaren lekukoa. José Antonio Maturanak izan zuen horren ideia, eta hamar urtez ahaztuta geratu da, koalizio nazionalistaren gobernuak beldur zirelako. Arriola sailburuak haren aurrekoek eman nahi izan ez zuten pausoa eman zuen: Espainiako Gobernuari akordio bat proposatu zion, eta hiru urtetan azpiegitura horren atal guztiak soiltzea lortu zuen.

Eta horrekin batera autonomia-estatutua esploratu zuen, autogobernuak zerbaitetarako balioko badu, hain zuzen, herritarrei eskubideak zabaltzeko dela konbentzituta. Ikuspuntu horretatik abiatu zen bide luze horretan, gizarte eragile guztien eskutik NBEren onespena jaso zuen prozesu parte-hartzaile batean. Bide luze hori Etxebizitzaren Legea proiektuan amaitu zen.

Ekin zion bide hori ezin izan zuen amaitu bere agintaldian. Aulki sozialistetan gelditzen ginenok oposiziotik jarraitu genuen bidea egiten. Eta irabazi egin genuen. Konfiantza gehiago eratzen jakin genuen, aurrean genituen oztopo ugari horiek gainditzeko. Eta, egun, hiru urteren ondoren, Euskadin ez dago indar politikorik botere publikoen aldetik baliabiderik ez dituztenei bizitzeko aterpe bat bermatzeari kontra egiten dionik. Gaur egun, ehunka familiak eskubide hori erabili ahal izan dute, eta beste 3.000 familiei Sailak komunikatu die eskubide hori erabil dezaketela. Halaber, ia beste 30.000 familia gehiago daude euren eskubidea erabiltzen dutenak osagarri bati dagokionez, bizi diren lekua ordaindu ahal izateko.

Horixe da gure autogobernuaren kontzeptua. Hain zuzen, hobetu eta indartu nahi duguna. Herritartasuna sentitzen duena, giza eskubideei dagokienez dena ematen duena, ez, berriz, eskubide nazionalei dagokienez. Guztiok barnean gaudenean ezagutzeko balio duena, pentsatzen duguna pentsatzen dugula, eta sentitzen duguna sentitzen dugula. Gure autogobernuaren kontzeptuak bere gain hartzen ditu ezberdintasunak gehien batzen gaituen horretan akordioak bilatzeko: aurrera egiten duen Euskadi bat bidean inor ahaztu gabe. Zalantzarik gabe, gure etorkizuneko proposamena da, azken hauteskundeetan herritarrei proposatu geniena, Legebiltzarreko txostenean defendatzen duguna.

Izan ere, horrenbesteko denbora hartzen digun eta ikus-entzunezkoetan horrenbesteko lekua hartzen duen debate horrek interesa badu, hain zuzen ere, gizon eta emakumeei haien bizitzetan helaraz diezaiokegulako da. Gizonen eta emakumeen arteko berdintasunean oinarritzen den komunitate politiko baten gisara aurkeztea erabaki dugu, modu eraginkorragoan antolatzeko asmoz, guztien eskubideak hobeto bermatu ahal izateko. Gure pluraltasunaren onespenetik egin nahi dugu, gure berezitasunen harrotasunetik, eta gainerako Espainia eta Europarekin partekatzeko borondatetik. Eta hori guztia posible izan dadin, bideragarria izan dadin, marko juridikoa errespetatu behar du.

Horixe da guretzat autogobernua. Horixe da ibili nahi dugun bidea. Eskubide sozialak helburu nazionalen aurretik jarri. Herritar guztiak defendatu. Batzen gaituena indartuz. Hauxe da eraiki nahi dugun euskal gizartea.

Eta hori guztia egin behar dugu gure barne-pluraltasuna onartuz eta legaltasuna errespetatuz. Ez dago beste biderik. Ez dago Sozialistekin akordioak lortzeko beste aukerarik.

Gure zuzenbide-estatuta defenditzea kostatu zaigu. Zapaldu egin nahi zutenei irabazi egin diegu. Askori egin diegu negar balio bat hartu zezan. Euskadiko leku ezkutuenetan,  Legebiltzarrean, Jaurlaritzan, beldur, bakardade eta ulertezintasun asko driblatu ditugu. Horrek baino ez digu berresten legea legetik aldatzen dela. Eta XIX. mendera itzularazi nahi gaituztenei esan behar diegu gu, sozialistok, XXI. mendeko Euskadira begira gaudela, gure arbasoek guretzako bereganatu zituzten eskubideak finkatu eta hedatu behar dituenera.

Amaitzeko: Iñakiren iraganari erreferentzia egin diot. Ezin nuen bere zerbitzari publikoaren zaletasuna albo batera utzi hauteskunde autonomikoen ondoren ireki dugun etapa berri honetarako. Bere giza proiektu handi hori errealitate bihurtzeko ardura har zezan nahi nuen: Espainian, baita ostegunero Legebiltzarrean ezker-klaseak eman nahi dizkigutenek agintzen duten lekuetan ere, inork gehiagok eduki ez duen etxebizitzarako eskubidea. Horrez gain, Euskadi gure aurrean dugun ingurumen-erronka handi horren aurrean prestatzeko ardura izan zezan nahi nuen. Baina, aldi berean, alderdian gertu izan nahi nuen, lehendakaritzan; izan ere, ezin nion uko egin datorren belaunaldiari arduraren ateak irekitzen dakizkion esperientziari, herrialdea aldatzen jarraitzeko oinarri sozialista solidoetatik. Hori da Iñaki Arriola, esateko asko duen gizona. Berarekin uzten dizuet.